گاه‌شمار خانه مد دیور در پاریس و حقایقی جالب از زندگی کریستین دیور
منبع: مجله اِل[1] نویسنده: ماروچکا فرانژولیَن[2]
مترجم: نسرین لیری ۲۴ مهر ۱۳۹۹
تخمین زمان مطالعه:۱۰ دقیقه
کریستین دیور[3] استاد ظریف و خوش ذوق فرانسوی، دنیای مد و قلب زنان را به تسخیر خود درآورده است. به مناسبت نمایشگاهی که موزه مک کورد[4]، از ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۰ تا ۳ ژانویه ۲۰۲۱، به آثار دیور اختصاص داده است، مسیر پر فراز و نشیب زندگی حرفه‌ای این طراح برجسته مد و برند افسانه‌ای دیور را با مرور سالهای سرنوشت ساز در تاریخ این خانه مد شرح می‌دهیم.
درباره کریستین دیور
کریستین دیور در سال ۱۹۰۵ در شهر گرانویل[5] در استان نرماندی[6] [فرانسه] به دنیا آمد. او دومین فرزند خانواده دیور بود. والدینش از صنعتگران ثروتمند، و مخترع ماشین لباس‌شویی سنت مارک[7] بودند. در پنج سالگی، خانواده دیور به پاریس نقل مکان کردند. پدر و مادر کریستین دیور رؤیای دیپلمات شدن پسرشان را در سر داشتند و به همین خاطراو از شوق معمار شدن دست برداشت و در ۱۸ سالگی به تحصیل علوم سیاسی پرداخت هر چند که چند سال بعد بدون دریافت مدرک این رشته را رها کرد. در سال ۱۹۲۸، گالری هنر معاصر را افتتاح کرد و آثار بزرگان هنرمعاصر را به نمایش گذاشت. در طول دهه‌های مختلف زندگی دیور، دهه ۳۰ برای او دهه آسانی نبود چرا که برای رفع هزینه های زندگی مجبور شد طرح‌های خود را به خانه‌های مد بالینسیاگا[8] یا نینا ریچی[9] بفروشد و یا گهگاه تصاویری برای روزنامه فیگارو[10] طراحی کند. پس از آن این طراح بزرگ، کم کم مسیر موفقیت را طی کرد تا برند همنام خود را تبدیل به یک برند بی‌نظیر در سراسر دنیا نماید.
دیور از اولین طرحانی بود که قانون حقّ امتیاز و ثبت طرح‌های ارائه شده را در دنیای مد به وجود آورد و اولین طراحی است که روزنامه تایمز[11] در سال ۱۹۵۷ صفحه نخستش را به او اختصاص داد. دیور چند ماه بعد از این رویداد در ایتالیا در زمانی که در تعطیلات به سر می برد در ۵۲ سالگی درگذشت و دنیای مد پاریس را ترک کرد.
۱۹۴۶ : تولّد برند دیور
کریستین دیور قبل از آن که تبدیل به چنین طراح مد مشهوری شود، در گذشته گالر‌ی‌دار بود و علاقه خاصّی به آثار سورئالیست‌ها داشت؛ در گالری خود آثارهنرمندان بزرگ از پیکاسو[12] تا دالی[13]و …را به نمایش می‌گذاشت. دیور بخاطر آسیب دیدن ازپیامدهای بحران اقتصادی در سال ۱۹۲۹، مجبور به تعطیل کردن گالریش شد و علاقه دیگرش را کشف کرد که همان طراحی و تولید لباس برای زنان بود. زمانی که دیور بسیار جوان بود در بازار هفتگی گِرانویل، شهر زادگاهش در نُرماندی، زن فالگیری را می‌بیند؛ او پیش بینی می‌کند که زنان برای او سودآور خواهند بود و به لطف آنها در زندگی موفق خواهد شد. آیا این طراحِ آینده می‌توانست در آن زمان تصور کند چه چیز در آتیه‌ی انتظار اوست ؟ پیش از آن که مارسل بوساک[14]، صنعتگر ثروتمند و متخصّص در حوزه پارچه به این طراح با استعداد پیشنهاد راه اندازی برند خود در سال ۱۹۴۶ را بدهد، او از سال ۱۹۳۸ نزد دو طراح مد شناخته‌شده، به نام‌های رابرت پیگوئه[15] و لوسین لِلونگ[16] آموزش می‌دید. در سال ۱۹۴۶، دیور بالاخره ستاره اقبال خود را در پیاده‌روهای پاریسی پیدا کرد و در نهایت پذیرفت برند همنام خود را در ساختمان شماره ۳۰ در خیابان مونتاین[17]، و در فاصله بسیارکمی از خیابان مشهور شانزه لیزه[18] افتتاح نماید.
۱۹۴۷ : ظهور پرهیاهوی نگرش تئاترگونه در دنیای مد!
سال ۱۹۴۷ کریستین دیور ۴۲ ساله اولین مجموعه خود را در برابر تماشاگرانی حیرت‌زده ارائه می‌دهد. او از ۹۰ طرح و نمادی جدید، رونمایی می‌کند؛ کارمل اسنو[19]، سردبیر مجله آمریکایی “هارپرز بازار[20]” فردای رونمایی، نام “نیو لوک“[21][سبک نو] را بر آن می‌گذارد. این نامگذاری انگلیسی کاملاً مناسب استایل انقلابی و متحول دیور است – در قسمت بالاتنه‌ی طرح‌های دیور بر بخش‌های سینه و کمر تأکید شده و در پایین تنه، باسن با دامن‌های چین دار و کت‌های بلیزر اندامی برجسته‌تر نشان داده شده است (از جمله با استفاده از کت مشهور بار[22]). این سبک به شدّت با ظاهر خشک حاکم در پاریس پس از جنگ در تعارض است. و به همین دلیل، کریستین دیور برای آماده کردن یک پیراهن بلند زنانه از ۲۰ متر پارچه استفاده می‌کند در حالی که در گذشته تنها به ۳ متر پارچه برای تهیه آن نیاز بود. با این اوصاف دیور زنان را مجذوب زیبایی و شکوهی بازیافته کرد، شکوهی که همزمان زیبا و ظریف، در عین حال پیچیده و کاملاً اغوا کننده بود،و سبب شد زنان سالهای محرومیت و قحطی دوران اشغال در زمان جنگ را به دست فراموشی بسپارند.
ویژگی های درخشان طراحی‌های دیور در سه واژه نمود پیدا می‌کند: زنانگی، زیبایی و ظرافت.
۱۹۵۸ : مرگ کریستین دیور و طلوع جانشین او
با مرگ کریستین دیور در سال ۱۹۵۷، دستیار جوان او که از سال ۱۹۵۵ به خانه مد او پیوسته بود، مشعل مدیریت را به دست گرفت. اما نام این دستیار چه بود؟ ایو سن لوران[23]. در ۲۱ سالگی، این طراح جوان کاملاً ناشناخته در دنیای مد، با ارائه مجموعه “تراپز”[24] در نمایش مد بهار-تابستان ۱۹۵۸ تلنگری اساسی به معیارهای حاکم در دنیای مد زد. “شازده کوچولوی دنیای مد”[25]، عصر نوینی در دنیای مد آغاز کرد، که با تشویق‌های بسیار گسترده‌ای مواجه شد: به عنوان نمونه، ایو سن لوران در طراحی کمرهای منحنی و چسبان که از مشخصّه‌های برند لوکس دیور بود تغییرات قابل ملاحظه ای ایجاد کرد. این تغییر را درطراحی یکی از طرح‌های افسانه‌ای مجموعه دیور به نام پیراهن “بُن کُندوییت”[26] در نمایش کت واک می‌بینیم. در واقع با اولویت قرار دادن خطوط و برش‌هایی ملایم‌تر و آزادتر که به تدریج برش‌های منحنی قبلی را از طراح محو می‌کند، درطراحی این لباس‌ها کمر تنگ و چسبان و با منحنی زیاد کنار گذاشته می‌شود. لباس‌های موجود در شش مجموعه‌ای که ایو سن لوران در خانه مد دیورطراحی کرد، نویدبخش آغاز تحوّلی در دنیای مد در ابتدای دهه شصت است و مد را از ظرافت و شکوه تصنعی دهه ۵۰ رها می‌کند.
در قسمت بالاتنه‌ی طرح‌های دیور بر بخش‌های سینه و کمر تأکید شده و در پایین تنه، باسن با دامن‌های چین دار و کت‌های بلیزر اندامی برجسته‌تر نشان داده شده است.این سبک به شدّت با ظاهر خشک حاکم در پاریس پس از جنگ در تعارض است.
۱۹۶۱ : ظهور بوهان
سال ۱۹۶۰، در بحبوحه جنگ الجزایر، ایو سن لوران برای انجام خدمت سربازی فراخوانده شد، امّا بخاطر این که از افسردگی رنج می‌بُرد، در بیمارستان بستری شد. در این زمان برند لوکس دیور تصمیم به جایگزینی این طراح خوش ذوق با یکی دیگر از چهره‌های برجسته خانه مد دیور به نام مارک بوهان[27] گرفت. بوهان از سال ۱۹۵۷ در این برند مشغول به فعّالیت بود. برای نمایش بهار -تابستان سال ۱۹۶۱، بوهان، از مجموعه خود با نام “اسلیم لوک”[28] رونمایی می‌کند که با تلطیف طرح‌ها، آزادی و جسارت زنانه را متناسب با زمانه به نمایش می‌گذارد. پس از نمایش طرح‌ها، الیزابت تیلور[29]، بازیگر جذاب، دوازده لباس از این مجموعه را سفارش می‌دهد. بوهان طیّ ۲۸ سال و تا زمان جداییش از این برند به سال ۱۹۸۹، مدیریت هنری مجموعه دیور را به عهده می‌گیرد. تحت مدیریت بوهان، برند دیور خود را به عنوان مد بلامنازع پاریسی تحمیل می‌کند و مجموعه‌های سری‌دوزی‌اش را گسترش می‌دهد؛ در عین حال مجموعه‌های عطر” میس دیور”[30]، لباس کودک “بیبی دیور[31]” ولباس مردانه “موسیو کریستین دیور”[32] را راه اندازی می‌کند. اعتقاد بوهان در مد چه بود؟ ” طراحی و تولید لباس‌های پیچیده درعین سادگی و گاهی همراه با کمی جسارت “. همانطور که خودش به روشنی بیان می‌کند.
لباس‌های موجود در شش مجموعه‌ای که ایو سن لوران در خانه مد دیورطراحی کرد، نویدبخش آغاز تحوّلی در دنیای مد در ابتدای دهه شصت است و مد را از ظرافت و شکوه تصنعی دهه ۵۰ رها می‌کند.
۱۹۹۵: لیدی دیور
پرنسس دایانا[33]، در بازدیدهای رسمی خود، یکی از جدیدترین طرح‌های این برند را با خود دارد؛ کیف بدون لوگوی برند دیور با زیبایی اجتناب ناپذیر، که یک سال قبل تولید شده بود. پرنسسِ ولز، این کیف را از بانوی اول فرانسه هدیه گرفته بود و بخاطر جذابیت و زیباییش تمام نمونه‌های متنوعش را سفارش می‌دهد. برای تولید این لوازم جانبی چرمی و دست دوز ۱۴۰ قطعه مجزا نیاز است و طرح حصیری مشهور خانه مد دیور را نشان می‌دهد، که یادآور صندلی‌های ناپلئون سوم[34] است که در اولین نمایش مد کریستین دیور پذیرای مهمانان بودند. به احترام دیانا اسپنسر[35]، دیور این کیف بسیار پرطرفدار را “لیدی دیور”[36] لقب داد. دیور از همان آغاز کار خود، موفق شد بدون زحمت از شخصیت‌های سلطنتی و بازیگران هالیودی فیلم معروف گریس موناکو[37] گرفته تا جکی کندی[38]، مارلین دیتریش[39]، ریتا هیورث[40] و مرلین مونرو[41] را در صف مشتریان خود جذب نماید.
۱۹۹۶: جان گالیانو
در سال ۱۹۹۶، مدیر هنری جدیدی مشعل هدایت دیور را به دست می‌گیرد؛ قبل از او و پس از مارک بوهان، طراح ایتالیایی جان فرانکو فررِه[42] از سال ۱۹۸۹ عهده‌دار این منصب بود. جان گالیانو[43]، مدیر هنری جدید، دیدگاه درخشان خود را که با ایده‌های عجیب و غریب پرفروغ‌تر شده به دنیای مد تحمیل می‌کند. روی صحنه‌ی نمایش، هراستایلی تبدیل به نشان خلاقیت یک اندیشه آزاد می‌شود که منشأ آن همین طراح انگلیسی خانه مد دیور است. درهر نمایش، او تمایل به تعریف داستانی دارد که از باله ی روس[44] یا مصر باستان[45] یا کاخ ورسای[46] الهام گرفته شده است … و یا الهامی از بی‌خانمان‌هایی است که در هنگام دویدن صبحگاهی در حاشیه رودخانه سن[47] به آنها برمی‌خورد. مجموعه‌های اوت کوتور بهار-تابستان ۲۰۰۰ ، معروف به کلوچاردز[48]، یک رسوایی است، اما این موضوع اهمّیتی ندارد. جان گالیانو، طراح عزیز دنیای مد و پادشاه طرح‌های تحریک آمیز، طرفداران مد را با لباس مشهور روزنامه‌ای[49] با پارچه‌ای یادآور صفحه‌های روزنامه، اغوا می‌کند. سال به سال، محبوبیت گالیانو در حال افزایش است … تا فوریه سال ۲۰۱۱ فرا می‌رسد. در این سال، این طراح متهم به توهین یهودستیزانه به مشتریان کافه‌ای در پاریس می‌شود؛ این اتهامات با یک فیلم ویدیویی آماتور که چند ماه قبل از آن فیلمبرداری شده، تأیید می‌شود. جان گالیانو ، که در حالت مستی بوده ، بلافاصله از کار برکنار می‌شود.
۲۰۱۲ : راف سیمونز بلژیکی
پس از رسوایی جان گالیانو، خانه دیور از راف سیمونز[50] درخواست می‌کند تا رهبری مجموعه‌های خود از اوت کوتور گرفته تا سری‌دوزی را به عهده بگیرد. این طراح بلژیکی، سبک مینیمالیستی خود در زمان مدیریت هنری‌اش در خانه مد جیل ساندر[51] را تصحیح می‌کند و از طبع تئاترگونه‌ی پیشینیان خود فاصله می‌گیرد. در نمایش‌های مد، مدل‌های خانم با آرایش‌هایی مجسمه‌گون و با ظرافتهای مدرن و ساده آراسته شده‌اند که ادای احترامی است به میراث غنی این خانه مد پرشکوه. لباس‌هایی که او طراحی می‌کند، بیشترمناسب پوشیدن در زندگی روزمره است و زنان را تعالی می‌بخشد بدون اینکه ارزش آنها را تحت الشعاع قرار دهد. موفقیت در دستان راف سیمونز است، او که آن زمان در دنیای مد به عرش رسیده است از داشتن طرفداران واقعی مشعوف است. در صف مشتریانش چه کسانی قراردارند؟ بسیاری از افراد مشهور، به ویژه ریحانا[52]، جنیفر لارنس[53]، اما واتسون[54] و ماریون کوتیار[55].
۲۰۱۶ : رهبری زنانه و شاعرانه ماریا گراتزیا چیوری
هفتاد سال پس از افتتاح خانه دیور، بالاخره خانه مد دیور یک طراح خانم را در رأس مدیریت هنری خود قرار می دهد! ماریا گراتزیا چیوری[56]، که در کنار پیرپائولو پیچیولی[57] مدیریت هنری خانه مد وَلنتینو[58] را به عهده دارد، جایگزین راف سیمونز می‌شود که در آن زمان به کمپانی کلوین کلاین[59] رفته است. این طراح خوش ذوق در تمام مجموعه‌ها، از شعر الهام می‌گیرد و ویژگی‌های زن دیورپوش را ترسیم می‌کند. او با نگرش طرفداری از آزادی زنان، زن احساسی و اثیری درعین حال مدرن و فرازمان را القا می‌کند. ماریا چیوریِ طراح، برای نمایش مد پاییز و زمستان ۲۰۲۱-۲۰۲۰، از جوانیِ خودش و نوشته‌های منتقدِ هنریِ ایتالیایی، کارلا لونزی[60] الهام گرفته و یک کمد لباس کاملاً دهه هفتادی طراحی کرده است. او این مجموعه را در محیطی کاملاً فمینیستی ارائه کرده است. خانه دیور با ماریا گراتزیا چیوری، بار دیگر جایگاه آوانگارد و پیشگام خود در دنیای مد را ثابت کرد و نتیجه آن این است که تکامل و تعالی هرگز مانع جذابیت نیست.
۲۰۲۰: نوستالژی دیور و بازگشت نیو لوک
سال ۲۰۱۸ نمایشگاه کریستین دیور، درموزه سلطنتی انتاریو[61]برگزار شد، امّا در پاییز در موزه مک کورد در مرکز شهر مونترال[62] برپا می‌شود. این نمایشِ نوستالژیک، دوره درخشان برند باشکوه دیور همان مجموعه “نیو لوک” را دوباره به نمایش می‌گذارد. این رویداد مروری بر تاریخ برند دیور از سال ۱۹۴۷ تا زمان مرگ طراح بزرگش، کریستین دیور است تا به ما امکان درک بهتری از روند تکامل خلاقیت این نابغه دنیای مد و طراحی لباس دهد. این نمایشگاه با جمع‌آوری حدود صد طرح و ۵۰ مدل – از لباس‌های زیبای شهری گرفته تا لباس‌های گرانبهای مجلسی – هنر ظریف و نگرش انقلابی کریستین دیور در سال‌هایی که او بر قلّه‌ی برند دیور بود را در معرض دید قرار می‌دهد.
این روزها توجّه همه دوستداران مد با سرمایه کلان به این نمایشگاه است !
پنج حقیقت جالب درباره کریستین دیور که شاید ندانید.
۱- دیور نسبت به آنارشیسم بی‌رغبت نبود.
علی‌رغم شهرت ناروای مد به سطحی‌نگری، او شاهدی بر این حقیقت بود که مد صنعتی کاملاً سیاسی است و افرادی با گرایش‌هایی مانند پرسشگری و وظیفه‌شناسی به آن اشتغال دارند. دیور در دوره‌ای که به تحصیل علوم سیاسی مشغول بود تجربه‌ی اندکی هم از آنارشیسم اندوخت و حتی خود را آنارشیست می‌نامید. او همچنین چند ماهی را در اتحاد جماهیر شوروی به سر برد و به بررسی تأثیرات سیاسی و اجتماعی کمونیسم پرداخت.
۲-دیور بسیار خرافاتی بود.
طبیعت خرافه‌پرست دیور با پیرشدنش قوت گرفت. زمان‌هایی که می‌خواست مجموعه‌های خود را به نمایش بگذارد، خود را مجبور می‌کرد تا در هر نمایش یکی از لباس‌هایش را به نام زادگاهش گرانویل نامگذاری کند. از میان مدل‌ها دست کم یک نفر باید برای حمل دسته گلی از سوسن سفید آموزش ببیند و نمایش مدی نبود که خدای ناکرده او بدون مشورت با کارت خوانِ تاروت خود آغاز کند.
۳-مرگ او در هاله‌ای از رمز و راز است.
دیور به دنبال اشتیاق دیوانه‌واری که به آبتنی کردن داشت، در ماه مرگش برای یک استراحت درست و حسابی به یک چشمه‌ی آب معدنی در شمال ایتالیا مسافرت کرد. در مدّت این اقامت، در تاریخ ۲۴ اکتبر او به سومین و آخرین حمله‌ی قلبی تن در داد. بیانیه پزشکی قانونی اعلام کرد که دیور به دلیل عادات غذایی ناسالم دچار این حمله شده است. با این حال حدس و گمان‌های زیادی در این مورد وجود داشت که برخی می‌گفتند او با استخوان ماهی دچار خفگی شده و برخی دیگر علّت مرگ را فشار بالای آدرنالین این طراح برجسته هنگام بازی ورق می‌دانستند.
۴-تصویری تاریخی از از ایو سن لوران ۲۱ساله در مراسم خاکسپاری دیور به جا مانده است.
در مراسم خاکسپاری کریستین دیور بیش از ۲۵۰۰ نفر حضور یافتند. از آن میان می‌توان به خانواده، دوستان و مشتریان وفاداری اشاره کرد که در زمان حیات درخشانش برای خود اندوخته بود. قابل توجّه‌ترین رویداد امّا، حضور جانشین او یعنی ایو سن لوران ۲۱ ساله بود که دیور قبل از مرگش دو سالی او را زیر بال و پر خود گرفته بود. پس از پایان مراسم،مجله لایف تصویر سن لوران را که تنها ایستاده بود، شکار کرد. او در این عکس افسرده و متفکّر به نظر می‌رسید.چراکه او نه تنها معلّم خود را از دست داده بود بلکه در شرف تبدیل شدن به جوانترین طراح مهمّ جهان بود.
۵- ارجاع به دیور در فیلم‌ها و ادبیات معاصر
«من از میان مردم آمده‌ام !ستایشم از جانب آنها ضروری است. پس، من از سر تا نوک پا کریستین دیور هستم»، این ترانه‌ای است که مدونا در نمایشی موزیکال به نام اِویتا در سال ۱۹۹۶ خوانده است. از اجراهای نمایشی برادوی گرفته تا ترانه‌های موریسی [63]در فرهنگ امروزی اغلب به دیور اشاره می‌شود. از زیباترین ارجاعات به دیور را هاروکی موراکامی در رمانش با عنوان سرگذشت پرنده کوکی، آورده است:«رفتم دستشویی و بطری اودکلون کریستین دیور را که به کومیکو هدیه داده بودند، بیرون آوردم…سپس کلّ محتویات بطری را به آهستگی در روشویی ریختم.»
همچنین بخوانید: مروری بر تاریخچه‌ی برند سَن لوران از همین مترجم
همچنین بخوانید: کوکو شنل از همین مترجم
همچنین بخوانید: فمینیسم : انقلابی که مد را زیر رو کرد
پانوشت‌ها:
[1] https://www.ellequebec.com/mode/designers/maitre-de-lelegance-dior-une-maison-dexception & https://www.elle.fr/Personnalites/Christian-Dior
[2]MAROUCHKA FRANJULIEN- 10 SEPT. 2020
[3] Christian Dior
[4] Musée McCord موزه مک کورد یک موزه تحقیق و آموزش عمومی است که به حفظ ، مطالعه ، انتشار و بزرگداشت تاریخ کانادا اختصاص یافته است. این موزه در کنار دانشگاه مک گیل واقع در مرکز شهر مونترال کانادا واقع شده است.
[5] Granville
[6] Normandie
[7] Lessive Saint-Marc
[8] Balenciagaبالینسیاگا شرکت کالای لوکس فرانسوی است، که در زمینه طراحی و تولید انواع پوشاک و کفش فعالیت می‌نماید. شرکت بالینسیاگا در سال ۱۹۱۹ توسط طراح اسپانیایی کریستوبال بالینسیاگا، در شهر سن سباستین، اسپانیا تأسیس شد. بالینسیاگا امروزه از برندهای زیرمجموعه گوچی بشمار می‌آید و متعلق به گروه فرانسوی کرینگ می‌باشد.
[9] Nina Ricciنینا ریچی شرکت کالای لوکس فرانسوی است، که در زمینه طراحی و تولید لوازم آرایشی، لوازم مد و انواع پوشاک آماده فعالیت می‌نماید. شرکت نینا ریچی در سال ۱۹۳۲ توسط طراح مد فرانسوی؛ نینا ریچی تأسیس شد و هم‌اکنون از برندهای متعلق به گروه پویگ می‌باشد.
[10] Figaro
فیگارو از قدیمی‌ترین و سرشناس‌ترین روزنامه‌های صبح فرانسوی زبان و از پرآوازه‌ترین نشریات جهان است که در پاریس منتشر می‌شود.
[11] Times
تایمز، روزنامهٔ سراسری در کشور بریتانیا است که از ۱ ژانویه ۱۷۸۵ میلادی در لندن توسط جان والتر شروع به نشر کرد. نام این روزنامه در سال ۱۷۸۸ از Daily Universal Register به تایمز تغییر کرد.
[12] Picasso
پابلو روییس ای پیکاسو نقاش، شاعر، طراح صحنه، پیکرتراش، گراورساز و سرامیک کار اسپانیایی و یکی از برترین و تأثیرگذارترین هنرمندان سده ۲۰ میلادی بود. او به همراه ژرژ براک، نقاش و پیکرتراش فرانسوی، سبک کوبیسم را پدیدآورد. از جمله آثار مشهور او می‌توان به دوشیزگان آوینیون و گرنیکا اشاره کرد.
[13] Dalí
سالوادور فلیپه ژاسینتو دالی دومنک نقاش فراواقع‌گرای اسپانیایی بود. دالی طراحی ماهر بود که بیشتر به خاطر خلق تصاویری گیرا و خیالی در آثار فراواقع‌گرایانه اش به شهرت رسید.
[14] Marcel Boussac
[15] Robert Piguet
[16] Lucien Lelong
[17]Avenue Montaigne
[18] Champs-Élysées
[19] Carmel Snow
سردبیر نسخه آمریکایی Harper’s Bazaar از سال 1934 تا 1958 بود. او همچنین به عنوان رئیس هیئت تحریریه آن مجله فعالیت می کرد.
[20] Harper’s Bazaar
هارپرز بازار ماهنامه‌ی آمریکایی مُد زنان است که از سال ۱۸۶۷ تاکنون توسط هرست کورپوریشن منتشر می‌شود و مخاطبانش اقشار متوسط‌به‌بالا و طبقات فرادست هستند.
[21] «NEW LOOK»
نام اصلی اولین مجموعه دیور “کورول” بود اما بخاطر تحولی که در دنیای مد ایجاد کرد: کمرهای تنگ و سرشانه های گرد و دامن های با قد میدی که معروف هستند بلندی آن ها به اندازه ای است که تا زمین 30 سانتی متر فاصله دارد به “نیولوک” تغییر پیدا کرد
[22] Veste Bar
[23] Yves Saint Laurent
طراح لباس مشهور فرانسوی بود که کارهایش، تأثیر بسزایی در صنعت مد لباس در نیمه دوم قرن بیستم برجای گذاشت. او به‌خاطر مرسوم کردن شلوار زنانه برای مناسبت‌های مختلف و همچنین طراحی کت و شلوار اسموکینگ برای زنان، شهرت یافت.
[24] Collection Trapèze
[25] Le «Petit Prince de la mode»
[26] Bonne Conduite
[27] Marc Bohan
مارک راجر موریس لوئیس بوهان ، طراح مد فرانسوی است که به خاطر 30 سال فعالیت درخشانش در خانه دیور مشهور است.
[28] Slim Look
[29] Elizabeth Taylor
بانو الیزابت رزموند «لیز» تیلور ، بازیگر، بازرگان و انسان دوست انگلیسی بود. او فعالیت خود را به عنوان بازیگر از کودکی در اوایل دهه ۱۹۴۰ آغاز کرد و یکی از محبوب‌ترین ستاره‌های سینمای کلاسیک هالیوود در دهه ۵۰ بود.
[30] Miss Dior
[31] Baby Dior
[32] Christian Dior Monsieur
[33] Lady Di دایانا، شاهدخت ولز همسر اول چارلز، شاهزاده ولز
[34] Napoléon III
شارل لویی ناپلئون بناپارت از ۱۸۴۹ تا ۱۸۵۲ رئیس‌جمهور فرانسه بود و سپس از ۱۸۵۲ تا ۱۸۷۰ تحت عنوان «ناپلئون سوم» امپراتور این کشور شد. حکومت او آخرین حکومت سلطنتی تاریخ فرانسه بود و پس از برکناری اش در سال ۱۸۷۰ جمهوری برای همیشه جایگزین نظام سلطنت در فرانسه شد.
[35] Diana Spencer نام و نام خانوادگی کامل دایانا، شاهدخت ولز
[36] LADY DIOR
[37] Grace de Monaco
گریس موناکو فیلمی است بر اساس داستان زندگی گریس کلی، ستاره سابق هالیوود و همسر درگذشته حکمران پیشین موناکو است.
[38] Jackie Kennedy
[39] Marlene Dietrich
مارلین دیتریش بازیگر آلمانی-آمریکایی بود. او به‌عنوان نخستین هنرپیشه زن آلمانی موفق در هالیوود شناخته می‌شود.
[40] Rita Hayworth
ریتا هِیوُرث با نام اصلی مارگاریتا کارمن کانسینو بازیگر آمریکایی برنده جایزه گلدن گلوب بود. ریتا هیورث در سال ۱۹۴۹ با علی خان محلاتی ازدواج کرد و از او دختری به نام یاسمین دارد. هیورث در ۱۴ مه ۱۹۸۷ در ۶۸ سالگی بر اثر بیماری آلزایمر درگذشت.
[41] Marilyn Monroe
نورما جین مورتنسون معروف به مَریلین مونرو بازیگر، خواننده و مانکن مشهور آمریکایی بود. وی در سن ۳۶ سالگی و در اوج محبوبیت درگذشت. مریلین مونرو از مهم‌ترین بازیگران قرن بیستم است.
[42] Gianfranco Ferré
جان‌فرانکو فرره طراح لباس ایتالیایی بود، وی همچنین به عنوان معمار مد اروپا شناخته می‌شود.
[43] JOHN GALLIANO
جان چارلز گالیانو طراح مد بریتانیایی و طراح ارشدِ شرکتِ مدِ فرانسویِ ژیوانشی، کریستین دیور و شرکت خود با نام جان گالیانو است.
[44] Ballets russes
بالهٔ روس شرکت باله‌ای بود که در سال ۱۹۰۹ توسط سرگئی دیاگیلف در پاریس تأسیس گردید و تا سال ۱۹۲۹ در اروپا و آمریکای جنوبی و ایالات متحده آمریکا به اجرا پرداخت. همکاری برخی از هنرمندان برجستهٔ آن زمان موجب آفرینش برخی از تأثیرگذارترین اجراهای سدهٔ بیستم توسط بالهٔ روس شد.
[45] l’Égypte antique
مصر باستان به تمدنی در شمال شرقی آفریقا در درهٔ رود نیل گفته می‌شود که در دورهٔ زمانی میان ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد تا زمان تسخیر مصر بدست اسکندر مقدونی وجود داشت.
[46] château de Versailles
کاخ ورسای مجموعه کاخ‌هایی در شهر ورسای در نزدیکی پاریس است که به‌عنوان بزرگترین کاخ‌های سلطنتی جهان شناخته می‌شود.
[47] La Seine
رود سِن پر آبترین رودخانه فرانسه است که در شمال غربی فرانسه جریان دارد و از میان شهر پاریس می‌گذرد.
[48] Clochards
[49] Robe Newspaper
[50] Raf Simons طراح مد بلژیکی، او اکنون مدیر هنری پرادا است
[51] Jil Sander
جیل ساندر خانه مد لوکس که توسط جیل ساندر تأسیس شده است. هم اکنون مقر آن در میلان ایتالیا است.
[52] Rihanna خواننده، ترانه‌سرا، بازیگر، مدل و طراح مد اهل باربادوس است
[53] Jennifer Lawrence جنیفر شریدر لارنس بازیگر آمریکایی است و برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن
[54] Emma Watson
اِما شارلوت دوئر واتسون، بازیگر و مانکن بریتانیایی زادهٔ پاریس در فرانسه است. او با بازی در نقش هرمیون گرنجر در مجموعه فیلم‌های هری پاتر به شهرت رسید.
[55] Marion Cotillard
ماریون کوتیار بازیگر فرانسوی، خواننده و ترانه سرا، موسیقیدان، طرفدار محیط زیست و سخنگوی سازمان صلح سبز است که شهرت جهانی را با فیلم زندگی گلگون به دست آورد
[56] Maria Grazia Chiuri
ماریا گرازیا چیوری یک طراح مد ایتالیایی و مدیر هنری فعلی در دیور است.
[57] Pierpaolo Piccioli طراح مد برجسته ایتالیایی
[58] Valentino
ولنتینو شرکت کالای لوکس ایتالیایی است، که در زمینه طراحی، تولید و توزیع کیف و کفش، ساعت، پوشاک و عطر فعالیت می‌نماید. شرکت ولنتینو در سال ۱۹۶۰ توسط طراح مد ایتالیایی والنتینو گاراوانی، در شهر رم تأسیس شد.
[59] Calvin Klein
کلوین کلاین، که بنام سی‌کی نیز شناخته می‌شود، خانه مد آمریکایی می‌باشد، که توسط طراح مد، کلوین کلاین، تأسیس شده‌است. شعبه مرکزی این شرکت در میدتاون منهتن شهر نیویورک قرار دارد. در حال حاضر برند کلوین کلاین، متعلق به شرکت پی‌وی‌اچ می‌باشد.
[60] Carla Lonzi
کارلا لونزی منتقد هنری و فعال فمینیستی ایتالیایی
[61] Royal Ontario Museum
موزه سلطنتی اُنتاریو موزه‌ای در حوزه فرهنگ جهانی، هنر و تاریخ طبیعی است که در شهر تورنتو واقع در استان انتاریو، کانادا واقع شده‌است. موزه سلطنتی اُنتاریو دارای گنجینه‌ای بالغ بر ۶ میلیون شیء باارزش است.
[62] Montréal
[63] Steven Patrick Morrissey استیون پاتریک موریسی با نام مستعار مُز، خواننده ۶۱ سال بریتانیی است.
پینگ بک: فیلم های دیدنی تاریخ مد - فروشگاه اینترنتی رزمد مجله مد رزمد فیلم های دنیای مد و فشن
پینگ بک: همه چیز درباره ریخت شناسی در مد - فروشگاه اینترنتی رزمد مجله مد رزمد ریخت شناسی و مد