تاریخچه دامن از دوران باستان تا به امروز

از دامن های ماکسی تا مینی ژوپ‌ ها

منبع:وبلاگ پاترا ^{^[1]}

نویسنده: ریتا پاترا تاریخ انتشار: ۱۲ ژولای ۲۰۱۹

مترجم: هدا فهیم ۵ آبان ۹۹

در این نوشته نگاهی عمیق‌تر به تاریخ جذاب دامن‌ها خواهیم داشت، از دامن‌های دوران باستان گرفته تا سبک‌های جدیدی که زنانی با سنین مختلف به آنها علاقه دارند.

مقدمه: اگر بخواهیم فقط یک نوع لباس را نام ببریم که طی سالیان دراز محبوبیت خود را حفظ کرده باشد، این لباس بدون شک دامن خواهد بود. از دامنهای حصیری که به ۳۹۰۰ سال پیش از میلاد در ارمنستان باز می‌گردند تا دامن‌های ماکسی، میدی و مینی (‏و انواع دیگر دامن)‏ که امروزه در دسترس هستند، دامنها بخش بزرگی از پوشاک زنانه هستند. با وجود اینکه دامن در ابتدا برای مردان و زنان در تمام فرهنگ‌های باستانی، مانند آسیا و مصر، لباس استانداردی بوده است، اما به تدریج در اروپای غربی و آمریکا تبدیل به لباسی زنانه شد.

دامن در مصر باستان

منشأ دامن به قرن‌ها پیش در مصر باستان باز می‌گردد. شاید عجیب به نظر برسد که اولین”دامن‌ها” را مردان میپوشیدند. این لباس‌های ساده شبیه به دامن لنگی دورپیچ بودند و به آن شندیت^[2] می‌گفتند. این دامن از کتان که به صورت محلی کشت می شد بود، تهیه می‌شد. کتان سبک و خنک بوده و برای هوای گرم و مرطوب مصر ایده‌آل بود. افراد ثروتمند و با نفوذ دامن‌هایی سبک‌تر و نازک‌تر می‌پوشیدند، در حالی که کارگران معمولا ً لُنگهای کتانی می‌پوشیدند. از طرف دیگر زنان در آن دوران پوشیدن پیراهن را ترجیح می‌دادند. این پیراهنها تا سطح زمین بلند بوده و به طور عمده سفید رنگ بودند. همانند مردان، هرچه موقعیت اجتماعی زنان پایین‌تر بود، پارچه ی پیراهنشان نیز ارزان‌تر بود.

کارگران در مصر باستان معمولا ً لُنگهای کتانی می‌پوشیدند

دامنی از مصر باستان — کارگران در مصر باستان معمولا ً لُنگهای کتانی می‌پوشیدند

دامن در قرون‌وسطی

در قرون‌وسطی با پیشرفت بافندگی و خیاطی، مردان شروع به پوشیدن شلوار و جوراب شلواریهایی کردند که متناسب آنها دوخته شده بود. با تغییر سلیقه مردان به پوشیدن بلوز کوتاه و زیرپیراهنی کشباف، آنها کم کم پوشیدن دامن را کنار گذاشتند. اما پیراهن هنوز هم اولین گزینه لباس برای زنان بود. این پیراهنها به نحوی برش داده می‌شدند که خطوط بدن را تا بالاتنه و ناحیه‌ی کمر دنبال کرده، و یک دامن بلند نیز داشتند که به بالاتنه و کرست دوخته شده بود. تا اواخر قرن نوزدهم، یعنی زمانی که دامن از پیراهن زنان جدا شد، زنان صرفاً پیراهن می‌پوشیدند.

لباسهای قرن نوزدهم

در دوران ویکتوریا، پیراهن‌ها هنوز هم رایجترین لباس زنانه بودند. در آن دوره آداب و رسوم لباس پوشیدن بسیار سختگیرانه بود. لباس‌ها تمام بدن را میپوشاندند. همچنین در آن دوران کرست و بالانگهدارنده‌ی نشیمنگاه نیز دو بخش جدایی‌ناپذیر لباس‌های زنانه‌ی دوران اولیه ملکه ویکتوریا بودند. با این حال، در اواخر دهه ۱۸۹۰، زمانی که شیوه زندگی زنان در نتیجه‌ی سوارکاری، دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی تغییر کرد، تغییر در لباس‌ها نیز آغاز شد. در طول سال‌های اولیه دوران سلطنت ادوارد، کت و دامن‌های جدا از هم، بسیار محبوب بودند چرا که محدودیت لباس‌های دوره ‌ی سخت و قبلی ویکتوریایی را نداشتند. از سال ۱۸۸۶ آراستگی و تزئینات دامن‌ها کمتر شد، و چین دامن‌ها نیز حالت ساده تری پیدا کرد.

از دهه ۱۸۹۰ به بعد، محبوبیت دامن به عنوان یک لباس مجزا بسیار بیشتر شد. در طول این مدت لباس‌های کاربردیتر جایگزین لباس‌های کاملاً بلند شدند. اما بلندی دامن‌ها هنوز تا زمین می‌رسید و این مسأله تا دهه ۱۹۱۰ و معرفی دامن های تنگ ادامه داشت.

قرن بیستم: دامن‌ها نمادین می‌شوند

قرن بیستم در بسیاری از جنبه‌های جامعه دوران تجربه و نوآوری بود. دامن نیز از این نوآوری ها مستثنی نبود و در طول این دوره انواع مختلفی از دامنهای جدید با بلندیهای مختلف توسعه یافت. در آغاز این قرن دامن‌ها کاملا بلند بودند، ولی در پایان قرن، انواع مختلفی از دامن‌ها باب شدند. دامن در این دوران تکامل زیادی یافت، از دامن تنگ در دهه ۱۹۱۰ گرفته تا دامن مینی در دهه ۱۹۶۰.

در طول دهه بیستم، دامنها شروع به کوتاه شدن کردند و سبک فلاپر^[3] تاثیر زیادی بر زنان دنیای غرب گذاشت. در میانه‌های دهه ۲۰لبه دامن ها تا زیر زانو بالا رفت، که اجازه می داد زیبایی پاها در حین رقصیدن یا راه رفتن دیده شوند. با این حال، پس از رکود بزرگ اقتصادی، اوضاع دوباره تغییر کرد و بلندی دامنها دوباره تا ساق پا و تا کف زمین رسید و لباس‌ها ساده‌تر شدند.

در دهه ۱۹۴۰، دامن‌ها (‏و به طور کلی لباس‌ها)‏ با توجه به محدودیت‌های ناشی از جنگ جهانی دوم تیره‌تر و دلگیرتر شدند. در این دوران سمت و سوی مد به سمت لباس‌های راحت تر و کاربردی‌تر رفته و پارچه‌های ارزان‌قیمت‌تر و دامن‌های راسته یا A شکل محبوبیت بیشتری می‌یافتند. در طول دهه ۱۹۵۰، برند دیور و “New Look”او، مد و فشن را به اصالت غیر معمول خود بازگرداند. زنان غربی دامن‌های پیلیدار^[4] A شکل و دامن‌های مدادی شکل در کالکشن H-line را به خوبی یپذیرفتند.

انقلاب واقعی در دهه بعد، یعنی دهه ۱۹۶۰، با دامن کوتاه^[5] مری کوانت^[6] رخ داد. برای اولین بار بود که زنان اجازه داشتند که طول دامنشان را انتخاب کنند اما حدّ نهایی آن، دامن کوتاه بود. از آن زمان به بعد (البته به استثنا دهه ۱۹۷۰)، دامن های کوتاه تبدیل به بخشی از لباسهای زنانه شدند؛ در دهه ۱۹۷۰ مد هیپی با دامن‌های روستایی و طول بلندتر محبوب شده بود.

***در دهه ۱۹۷۰ مد هیپی با دامن‌های روستایی و طول بلندتر محبوب شده بود. ***

از دهه ۱۹۷۰ تاکنون هیچ یک از انواع و اندازه‌های مختلف دامن مد غالب نبوده است و دامن های کوتاه، متوسط و تا قوزک پا همگی در کنار هم در خیابان‌ها ظاهر شده‌اند.

دامنها بخش جدایی ناپذیری از لباسهای ما هستند. به نظر میرسد که دامن هر لباس زنانهای را زیباتر میکند، فرقی نمیکند که این دامن یک دامن متوسط A-line، دامن بلند، دامن مدادی شکل یا حتی یک دامن چپ و راستی باشد؛ به هر صورت دامن ظاهر شما را تکمیل کرده، نقاط ضعف شما را میپوشاند و بخش هایی از بدنتان را برجسته میکند و این انتخاب شماست که استایل خودتان را پیدا کنید.